كتير باحس انى عاوز ارجع طفل مش عاوز اشيل اى مسئوليه ( ليس خوفا منها ) مش عاوز افكر فى اى حاجة مش عاوز اشغل دماغى كتير احسد الناس اللى عايشة فى لامبالاة كتير اكره عقلى لانه بيفكر فى مليون حاجة و يرهقنى بالتفكير فيها اكره لانه بيتابع احداث كتير و متغيرة و يخيلنى انشغل فيها
و لكن غالباً اكون مقتنع ان العقل نعمة كبيرة بس مرهقة لمن يجيد استخدامها و كل ما قدرته على استخدامه تزيد يكون مرهق بصورة اكبر و ده اللى بخيلينى عاوز اريحه شويه